حماسه سازان همیشه جاوید روحانیت دامغان 5⃣4⃣

🔹

محمدحسن پریمی فرزند غلامحسین در سال 1340 ه.ش در روستای مجیدآباد دامغان دیده به جهان گشود. عشق به سربازی امام زمان عجل الله فرجه الشریف ، پس از اتمام ابتدایی او را به حوزه علمیه دامغان رهنمون ساخت.

پس از چندی به حوزه علمیه قم هجرت کرده و در مدرسه علمیه المهدی (عج) به کسب دانش دینی پرداخت.

هجدهم ماه رمضان سال 1357 پس از پخش اعلامیه امام خمینی (ره) در روستاهای دامغان ، توسط مأموران شهربانی دستگیر می‌شود و مورد شکنجه قرار می گیرد.

پس از شکنجه همچنان استقامت می‌کند ؛ تا آنجا که رئیس وقت شهربانی می‌گوید: «آن قدر او را بزنید تا همان گونه که فرق علی شکافت ، دل او هم بشکافد!»

با ورود رهبر کبیر انقلاب به ایران و شهر مقدس قم ، شهید پریمی هر روزش را متبرک به آفتاب وجود خمینی می‌کرد و بعد از اتمام هر درس خود را به مکانی که امام خمینی (ره) ملاقات عمومی داشت ، می‌رساند و به چشمان ملکوتی امام خیره می‌شد. دو بار نیز به جماران رفت و بوسه بر دستان امام امت زد.

با آغاز جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ ، روحانی شهید محمدحسن پریمی درس جهاد و شهادت را با گذراندن دوره آموزشی و سپس اعزام به خط پدافندی دشت عباس آغاز کرد.

در دومین مرحله اعزام به جبهه‌های جنوب کشور ، برای دفاع از مرزهای میهن اسلامی به آبادان اعزام شد و در واحد اطلاعات و عملیات سپاه خوزستان در قالب دیده‌بان به خدمت پرداخت تا ثابت کند علاوه بر دیده‌بانی مرزهای عقیدتی که حوزه علمیه عهده‌دار آن است، در صحنه دفاع از کشور نیز دیده‌ای تیزبین و چشمانی همیشه بیدار دارد.

عاقبت دست تقدیر الهی بر این شد که در کمتر از سه ماه از دومین دوره اعزام ، در روز هفتم بهمن ، ترکش دشمن بعثی او را در آبادان به وصال محبوب برساند.

مرقد پاک این روحانی بسیجی در گلزار شهدای فردوس رضای دامغان میعادگاه همرزمان و آشنایان باوفای اوست.